Βασιλική Κώνστα

Μαύρο πικρό κρασί

Στη σημερινή μας παρέα η συγγραφέας κυρία Βασιλική Κώνστα  θα μας παρουσιάσει το βιβλίο της με τον τίτλο Μαύρο πικρό κρασί που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. Καλώς ορίσατε. Σας ευχαριστούμε πολύ. 

Ποιο είναι το περιεχόμενο της ιστορίας που διαδραματίζεται στο βιβλίο σας;

Η κεντρική ηρωίδα, η Χριστίνα, έχει χρόνο πρόβλημα με κρίσεις πανικού, όμως αυτές οι κρίσεις έχουν αφετηρία κι έτσι προσπαθεί μέσα από συνεδρίες να σταματήσει, χωρίς όμως να εμπιστεύεται εξ  ολοκλήρου  την ψυχολόγο της. Όταν όμως η αδερφή της πέφτει θύμα  απαγωγής, και ενώ η άλλη της αδερφή έχει δολοφονηθεί, τότε φοβάται πως το επόμενο θύμα στη λίστα του δολοφόνου θα είναι η ίδια. Μέσα σε όλη αυτή την προσπάθεια να ξεφύγει από το παρελθόν της βρίσκεται δυστυχώς αντιμέτωπη μαζί του κι έτσι καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να ξεφεύγει από την αλήθεια.

 . Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να μεταδώσετε στον αναγνώστη μέσα από αυτό;

Να αντιμετωπίσει την αλήθεια κατάματα, αλλά και τα προβλήματα που μπορούν να υπάρξουν στη ζωή του. Με το να κρύβουμε κάτω από τα χαλί όσα μας ενοχλούν δεν σημαίνει πως θα εξαφανιστούν μπροστά μας ή θα πάψουν να είναι εκεί. Ο στρουθοκαμηλισμός δε βοήθησε ποτέ κανέναν. Όσο βαθιά κι αν βάλεις το κεφάλι σου στην άμμο, ο κίνδυνος που υπάρχει γύρω σου, καραδοκώντας να σε καταπιεί. Επίλυση τώρα!

 Μαύρο πικρό κρασί τιτλοφορείται το βιβλίο σας. Ποιο ήταν το κίνητρο που σας ώθησε να δώσετε τον συγκεκριμένο τίτλο;

Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται εντός του βιβλίου φυσικά. Πρακτικά το μαύρο πικρό κρασί είναι ένας πίνακας ζωγραφικής, όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο, που έχει φιλοτεχνήσει η αδερφή της Χριστίνας, η Αφροδίτη, η οποία πέφτει θυμά απαγωγής. Ήθελα λοιπόν να φανεί προς τα έξω πως είναι ένα βιβλίο με πολύ πόνο, πικρή γεύση, αλλά και να δειξω πως πάντοτε υπάρχει ελπίδα και αισιοδοξία, όπως όταν έχεις πιει ένα ποτήρι κρασί και όλα φαίνονται κάπως πιο βατά. Πιο εύκολα να λυθούν.

 Σε ποια κατηγορία της λογοτεχνίας θα μπορούσε να ενταχθεί στο βιβλίο;

Πάντα γύρω από το κοινωνικό μυθιστόρημα κινούμαι. Έστω κι αν αγγίζω την εγκληματολογία και το μυστήριο, δεν μπορώ να βαφτίσω τα βιβλία μου καθαρά αστυνομικά. Με νοιάζει άλλωστε περισσότερο να δειξω πώς αντιδρά ένα άτομο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τη χαρά, τη λύπη, την απώλεια, την έρωτα, την αγάπη, παρά να σταθώ μόνο στην εξιχνίαση μιας υπόθεσης. Υπάρχουν κι αυτά τα κομμάτια, βέβαια, στα βιβλία μου, γιατί η πλοκή παίζει σημαντικό ρόλο μέσα τους, αλλά κυρίως με ενδιαφέρει η κοινωνική πλευρά των πραγμάτων, αφού πάντα οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι η έμπνευσή μου..

Χριστίνα, Άρης, Αφροδίτη, Ιάσωνας, Αντύπας, Τεό, Ρήγας, Έριδα, παρατίθενται ως οι βασικοί πρωταγωνιστές/στριες της ιστορίας σας. Ταυτίζεστε με κάποιον/ κάποια από αυτούς/ές;

 Δύσκολη ερώτηση, αν και πιστεύω πως γέρνω προς το όχι. Τους έχω σαν παιδιά μου, όταν γράφω για τις ζωές τους είμαι καθόλα εκεί να τους αφουγκραστώ και να τους νιώσω βαθιά, αλλά δε νομίζω πως έχω εν γένει ταυτιστεί ποτέ με κάποιον μου ήρωα. Σίγουρα οι συμπάθειες και οι αδυναμίες προς κάποιον ήρωα δε λείπουν ποτέ, αλλά δεν υπάρχει ταύτιση όχι.

 Στο εξώφυλλο του βιβλίου αναφέρεται και η φράση… έρχονται να ρίξουν τη δική τους σταγόνα μέσα στο ποτήρι μ’ εκείνο το μαύρο πικρό κρασί, δείχνοντας πως μπορεί και να το ξεχειλίσουν. Θεωρείτε πως στην καθημερινότητα ακόμα και μία απλή σταγόνα έχει τη δυνατότητα να ξεχειλίσει το ποτήρι;

Βεβαιότατα! Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, να ζούμε μέσα στο έγκλημα, στον ξυλοδαρμό, στην κλεψιά, γενικά στην παρανομία. Ένας άνθρωπος δε γεννιέται δολοφόνος, ούτε κλέφτης, ούτε βιαστής. Υπάρχουν πολλές πικρές σταγόνες που έχουν γεμίσει το ποτήρι του με πόνο, με στεναχώρια, με απομόνωση, με θλίψη. Όλοι μας έχουμε όρια, κι αν δεν τα δείξουμε από την αρχή στους άλλους τότε η εκμετάλλευση προχωρά, με αποτέλεσμα να μας μετατρέπει σε κάτι που ούτε εμείς οι ίδιοι πιστεύαμε πως μπορούμε να γίνουμε. Πάντα υπάρχει η ρίζα του κακού, και γι’ αυτό προανέφερα πως επιβάλλεται να μη θάβουμε κάτω από το χαλί τα προβλήματα. Αν δεν ξεριζώσεις το ζιζάνιο, θα βρίσκεται μονίμως εκεί να σε ζώνει. Αρκεί έστω και μια σταγόνα λοιπόν, για να σε ξεχειλίσει και να σε μετατρέψει σε κάτι που ούτε φανταζόσουν.

  Ποια ήταν τα ερεθίσματα που στάθηκαν πηγή έμπνευσης για να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Οι κρίσεις πανικού που συχνά άκουγα πως έχει ο κόσμος. Ήταν κάτι που σε μικρότερη ηλικία έβλεπα κάπως υπερβολικά τα συμπτώματα, ώσπου έφτασε μία στιγμή να το ζήσω και η ίδια -λόγω άγχους φυσικά- και να πιστέψω αυτόματα πως υπάρχουν και μπορούν εύκολα να σε βγάλουν από τα νερά σου και από τη βολή που πιστεύεις πως ζεις. Δεν είναι κάτι απλό για τα δικά μου μάτια. Όταν το σώμα σου μιλά, επιβάλλεται να το ακούσεις. Γιατί όταν νυστάζουμε πέφτουμε να κοιμηθούμε; Γιατί όταν γουργουρίζει το στομάχι μας τρώμε; Γιατί όταν έχουμε πονοκέφαλο παίρνουμε κάποιο αναλγητικό; Γιατί λοιπόν όταν έχουμε μία κρίση πανικού δεν ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει; Το σώμα μιλάει και καλά είναι να έχουμε ανοιχτά τα αφτιά μας, να ακούμε πρώτα πρώτα εμάς τους ίδιους.

 Ποιοι είναι οι συνταξιδιώτες – συνοδοιπόροι που σας βοήθησαν στην ολοκλήρωση του συγκεκριμένου συγγραφικού σας ταξιδιού;

 Πάντα νομίζω πως αυτά τα ταξίδια, εμείς οι συγγραφείς, τα κάνουμε μόνοι μας. Σίγουρα θα υπάρξουν άνθρωποι που θα μας συμβουλεύσουν σε πράγματα που δε γνωρίζουμε, αλλά κατά βάση υπάρχει και επιβάλλεται η μοναξιά στον δικό μας χώρο. Σαν κύριο συμπαραστάτη όμως, για να κάνω αυτά τα ταξίδια, έχω τον άντρα μου. Ίσως γιατί μου προσφέρει αυτήν την ησυχία που αποζητώ, ή ίσως και να φταίει πως κάθεται πάντα εκείνος στο τιμόνι όταν ταξιδεύω!

 Οι αναγνώστες που επιθυμούν να γνωρίσουν και να γευτούν το μαύρο πικρό κρασί πού μπορούν να αναζητήσουν το βιβλίο σας ώστε να το καταφέρουν έστω κι αναγνωστικά; 

Σε όποιο βιβλιοπωλείο και αν το παραγγείλουν θα μπορέσουν να το βρουν, ή μέσω του εκδοτικού οίκου Διάνοια

Ευχαριστούμε πολύ. Να είστε πάντα καλά, το βιβλίο σας να είναι καλοτάξιδο και να κατακτήσει την πιο αγαπημένη θέση στην καρδιά των αναγνωστών.

 Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά και που για άλλη μια φορά με φιλοξενήσατε στη σελίδα σας.