Τουρκική εισβολή – Ο “βιασμός” της Κύπρου

Σαν σήμερα… 20 Ιουλίου 1974

5:30 το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974. Ακριβώς την ίδια ώρα που σήμερα ήχησαν οι σειρήνες για να μας υπενθυμίσουν εκείνη την αποφράδα μέρα, που από την έλευσή της και μετά, τίποτα σε αυτό το νησί δε θα είναι όπως πριν…

20 Ιουλίου 1974: Σαν σήμερα 46 χρόνια πριν, οι Τούρκοι με πρόσχημα ότι πραγματοποιούν “ειρηνική επέμβαση” με στόχο την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε ανατραπεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου 5 μέρες πριν, εισέβαλαν στο νησί μας. Σκότωσαν, βίασαν, βομβάρδισαν, αιχμαλώτισαν, λεηλάτησαν και συνεχίζουν να κατέχουν μέχρι και σήμερα το 37% των εδαφών της Κύπρου.

Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, 200.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Μέχρι και σήμερα αγνοείται η τύχη περίπου 1.400 ανθρώπων και οι περισσότεροι γονείς των αγνοουμένων έφυγαν από τη ζωή χωρίς να πάρουν ποτέ απαντήσεις για την τύχη των παιδιών τους. Περίπου 500 άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι στις κατεχόμενες περιοχές, κάτω από συνθήκες καταπίεσης, εκφοβισμού και στερήσεων.

20 Ιουλίου 2020: Η Κύπρος ξύπνησε όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα από τον ανατριχιαστικό ήχο των σειρήνων. Ήχος που ενώ διαρκεί μόνο ένα λεπτό, μοιάζει με αιώνας κρύβοντας χιλιάδες συναισθήματα. Ήχος διαπεραστικός. Ήχος που ξυπνάει μνήμες πολέμου, ξεριζωμού, βίας, πόνου, θανάτου… Ο εφιάλτης εκείνου του μαύρου καλοκαιριού ζωντανεύει για ακόμα μια φορά. 
46 χρόνια μετά, οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές και δε λένε να κλείσουν.  Ακόμα μια μαύρη επέτειος. Ακόμα ένας χρόνος ντροπής στην πλάτη των εγκλωβισμένων, των προσφύγων, των αγνοουμένων, των θυμάτων… 

“Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους, Πενταδάκτυλέ μου…”
(Κώστας Μόντης)

Φωτογραφία εξωφύλλου: Julien Bryan