Δεν είναι η Κυανή Ακτή... είναι απλά οι Φοινικούδες

Εγώ η Άντρη

Υπάρχει ένα μέρος στη Λάρνακα που το ξέρουν όλοι. Ένα μέρος που μπορείς να περπατήσεις, να ψωνίσεις, να φας, να παίξεις, να κολυμπήσεις, να ερωτευτείς, να διασκεδάσεις.
Ένα σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της Λάρνακας, μια περηφάνεια για όλους τους Κύπριους. Είναι οι Φοινικούδες!

Εκεί πάμε όλοι όταν θέλουμε να δούμε κάτι διαφορετικό αλλά δεν θέλουμε να πάμε μακριά. Εκεί περπατάμε για να αναπολήσουμε το νυφοπάζαρο που γινόταν στα παλιά χρόνια. Εκεί τρώμε κάτι στα γρήγορα ή τεμπελιάζουμε με τις ώρες στις καφετέριες ή απολαμβάνουμε λουκούλλεια γεύματα, απλά γιατί εκεί υπάρχουν τα πάντα.

Λέγεται ότι η ιδέα για να φυτευτεί η πρώτη φοινικούδα ήταν του Φίλιου Ζαννέτου, που παλιά διετέλεσε δήμαρχος Λάρνακας και ήθελε να κάνει την Λάρνακα κάτι σαν την Κυανή Ακτή. Δεν ξέρω αν το κατάφερε αυτό αλλά σίγουρα οι Φοινικούδες  παρόλο που σήμερα δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που ήταν εκείνα τα χρόνια είναι η ψυχή της πόλης της Λάρνακας. Είναι μαζί η πόλις και η εξοχή, είναι η μόρφωση και η αλητεία, είναι το ξεσάλωμα και η οικογενειακή διασκέδαση, είναι ο τουρισμός και η κουλτούρα, το αρχαίο και το καινούργιο όλα συμβαίνουν κατά μήκος αυτής της ακτής.

Εδώ δεν υπάρχει περίπτωση να πει κάποιος στα παιδιά μας  ''τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία'' γιατί δεν υπάρχει ιδανικότερη παραλία για παιδιά τόσο ξέβαθη και με τόση άμμο για πύργους και πολεμίστρες…αν δε σε πάρει το βράδυ έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις μια άλλη θέα μιας παραλιακής πόλης που δεν κοιμάται ποτέ.

Θα σας πω κάτι που ίσως σας κάνει να γελάσετε. Νοέμβριο μήνα συνηθίζαμε με μια φίλη να κατεβαίνουμε από Λευκωσία για να κάνουμε ηλιοθεραπεία στις Φοινικούδες…Βρίσκαμε πάντα κρεβατάκια λόγω της εποχής που κανένας δεν ενδιαφερότανε να τα πληρώσουμε, ο ήλιος όπως ξέρετε στην Κύπρο καίει και τον Νοέμβριο, βάζαμε κάτι ελαφρύ κι ένα τζάκετ δίπλα για περίπτωση ανάγκης και πίναμε το φραπέ μας αραχτές με τις ώρες. Σουλτάνες στα Γιάννενα.