Η τέχνη της αγγειογραφίας

Η διακόσμηση των αγγείων λέγεται αγγειογραφία και το είδος της διακόσμησης διαφέρει από περίοδο σε περίοδο. Η εγχώρια αγγειοπλαστική της περιόδου μέχρι τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. είχε γενικά ένα κίτρινο φόντο, διακοσμημένο με σχέδια , σκοτεινό χρώμα και ματ. Λίγο μετά το 2000 π.Χ. εμφανίστηκε ένας νέος ρυθμός, ο κεραμικός, που επικράτησε σε όλη την Ελλάδα ο λεγόμενος μινυακός. Ο τύπος αυτός των αγγείων διακρίνεται για την γκριζωπή ματ γυαλισμένη επιφάνειά του, ενώ η γραπτή διακόσμηση παραπέμπει σε μεταλλικά πρότυπα.

Η Μεσοελλαδική εποχή χαρακτηρίζεται από τα αγγεία με φυσιοκρατική διακόσμηση, ενώ το 1400 μ.Χ. η αγγειογραφία επηρεάστηκε από τις τεχνοτροπίες της Κρήτης.
Στους σκοτεινούς χρόνους της Αρχαίας Ελληνικής ιστορίας εμφανίστηκε ο γεωμετρικός ρυθμός, η πρώτη γνήσια ελληνική τέχνη. Τα γεωμετρικά σχέδια που κυριαρχούσαν στη διακόσμηση των αγγείων έδωσαν το όνομά του σε ολόκληρη την εποχή (Γεωμετρική).

Στη διάρκεια του 8° αιώνα π.Χ. τα γεωμετρικά μοτίβα αντικαταστάθηκαν από το φυτικό και ζωικό διάκοσμο, φανταστικά φτερωτά τέρατα και ανθρώπινες μορφές σε φυσιοκρατική απόδοση. Στην αρχαία εποχή που ακολούθησε, 7ος-6ος αιώνας π.Χ. στην αγιογραφία κυριάρχησαν δύο ρυθμοί ο μελανόμορφος και ερυθρόμορφος.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ. χρονολογούνται τα τελευταία δείγματα της τέχνης των αρχαίων αγιογραφιών, γιατί τότε σταμάτησε η απορρόφηση των αγγείων από τις ξένες αγορές. Αξιόλογα έργα προέρχονται από τις αποικίες της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας. Σε αυτά απεικονίζονται κυρίως σκηνές από τα έργα των μεγάλων τραγικών της Αθήνας και αποτελούν μέχρι σήμερα τη μόνη μαρτυρία για το περιεχόμενο των χαμένων έργων τους.

Πηγή φωτογραφιών: www.lifo.gr