Δεν θέλω να ξεχάσω την Κερύνεια

Εγώ η Άντρη

Δεν είμαι από την Κερύνεια.

Στις μνήμες μου όμως η Κερύνεια συνοψίζεται σε ένα γλυκό και αγαπημένο πάζλ που αποτελείται από το πέντε και το έξι μίλι που είναι απλά οι παραλίες που πηγαίναμε τα πρώτα μας μπάνια, το κάστρο της, που το επισκεφθήκαμε στις πρώτες σχολικές μας εκδρομές, την Ρήνα Κατσελλή που έγραψε τόσα και τόσα για τον τόπο της, όλο το πράσινο και τις μυρωδιές απο τα πορτοκάλια που μας συνόδευαν κάθε Κυριακή που το λεωφορείο της γραμμής μας έπαιρνε σε αυτό το υπέροχο ταξίδι και το πλοίο της Κερύνειας που και σε αυτό έλαχε να παραμείνει βυθισμένο για 2,300 χρόνια στο βυθό της μέχρι να το ανακαλύψει ο Αντρέας Καριόλου.

Αυτές οι μνήμες δεν ξεθωριάζουν εύκολα για την ακρίβεια θεριεύουν με το πέρασμα του χρόνου. Τα γεγονότα και η καθημερινότητα βαραίνουν τα συναισθήματα σου με το παραμικρό. Είπαμε όλοι μπράβο στην Τιτίνα Λοιζίδου που κατάφερε να δικαιωθεί απο το Ευρωπαικό δικαστήριο, που της στέρησαν το δικαίωμα της περιουσίας της κι είμαστε όλοι περήφανοι για όλο αυτό το συγγραφικό έργο γεμάτο ποίηση και τραγούδι που γράφτηκε για την αγαπημένη πόλη .

"Είναι δύσκολο να ξεχάσω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας"  

"Ηρτες στο όνειρο μου νύχτα τζαί έφερες μηνύματα"

"Θα ανάψω απόψε ένα κερί με μουσική λυπητερή Κερύνεια μου"

Μόντης, Ευαγόρας Καραγιώργης, Πόλυς Κυριάκου και τόσοι άλλοι δημιουργοί βάζουν το λιθαράκι τους για να μη ξεχνάμε.

Αυτό το περιβόητο δεν ξεχνώ που ο πιο πολύς κόσμος το βαρέθηκε και δεν θέλει πια να το ακούει έχει φωλιάσει τόσο βαθειά μέσα μας που δεν χρειάζεται πια καμιά υπενθύμιση. Όμως αυτό ισχύει για μας που είμαστε η γενιά που έζησε την πιο μεγάλη καταστροφή στην νεώτερη ιστορία της Κύπρου, όταν εμείς φύγουμε τι θα γίνει, πώς θα μαθαίνουν οι νεώτεροι πώς ηταν ο τόπος μας και πώς έγινε...μόνο από τα βιβλία θα μαθαίνουν για την Κερύνεια.

Είναι μια παροιμία που λέει ''ο άνθρωπος έν ο τόπος''. Αν ο άνθρωπος εκλείψει ο τόπος γίνεται ερημιά κι η ερημιά πονάει. Έχω μια ελπίδα μέσα μου πώς όπως το καράβι το Κερύνεια 2 αναστηλώθηκε από το πουθενά με τόσο κόπο κι έκαμε τόσα πειραματικά και εκπαιδευτικά ταξίδια για να μας χαρίσει τόση γνώση και περηφάνεια...έτσι θα σηκωθεί και η όμορφη αυτή πόλη θα ξαναγεννηθεί από τις στάκτες της και θα μας ξαναδεχτεί στην αγκαλιά της όχι σαν τουρίστες στον ίδιο μας τον τόπο αλλά σαν Κύπριους και σαν Κερυνιώτες.  Αμήν.