Οι τέσσερις κίρκοι της Κύπρου (ΒΙΝΤΕΟ)

Αποκλειστικά σαρκοφάγα πουλιά

Οι κίρκοι (Harrier) είναι αρπαχτικά ημερόβια πουλιά της οικογένειας των Accipitridae (Αετίδες), της υποοικογένειας Circinae (Κιρκίνες) και του γένους Circus. Σε ολόκληρο τον πλανήτη συναντάμε περισσότερα από 18 διαφορετικά είδη κίρκων.

Οι κίρκοι είναι ξακουστοί για τις οξύτατες τους αισθήσεις και πιο συγκεκριμένα για την ακοή και ειδικά την όραση τους. Έντονα χαρακτηριστικά τους είναι το γρήγορο και ευέλικτο πέταγμά τους, τα οξύτατα αντανακλαστικά τους και για τα ισχυρά δολοφονικά τους ράμφη, Τα νύχια τους μοιάζουν με λεπίδες και μπορούν να ξεσκίσουν την σάρκα σε δευτερόλεπτα.

Είναι αποκλειστικά σαρκοφάγα πουλιά και τρέφονται με μεγαλόσωμα έντομα, μικρά θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά και πουλιά τα οποία κυνηγούν πάνω από ανοικτές εκτάσεις κυρίως χαμηλά αιφνιδιάζοντας τα σε μικρή απόσταση από την επιφάνεια του εδάφους. Πολλά είδη συνηθίζουν να αιωρούνται στον αέρα ή να πετούν κυκλικά για να εντοπίζουν τα θηράματά τους.
Σχεδόν όλοι οι κίρκοι φτιάχνουν τη φωλιά τους με κλαδιά και χόρτα στο έδαφος ανάμεσα σε πυκνά χόρτα, θάμνους και καλάμια. Γεννούν τρία μέχρι έξι αβγά αναλόγως του είδους. Το γεγονός ότι τα πουλιά αυτά φωλιάζουν στο έδαφος εμπερικλείει μεγάλους κινδύνους για τα αβγά και τους νεοσσούς από αρπαχτικά ζώα, κυρίως από αλεπούδες.

Εξωτερικά Χαρακτηριστικά:

Μεσαίου μεγέθους
Τα θηλυκά είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερα σε μέγεθος

Τα κυπριακά είδη:
Στην Κύπρο συναντάμε τέσσερα είδη κατά την αποδημία των πουλιών η οποία γίνεται το φθινόπωρο και την άνοιξη. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα είδη αυτά δεν αναπαράγονται στην Κύπρο.

Hen Harrier (Circus cyaneus – κίρκος ο κυανούς) (Linnaeus, 1766) χειμωνόκιρκος, ορνιθοσιάχινο: Mεταναστευτικό πουλί. Aπαντάται μόνον ως διαβατικός χειμερινός επισκέπτης, σε μεγάλες ανοικτές, υγρές περιοχές, υφάλμυρους βάλτους και υγρά χωράφια. Το κτίσιμο της φωλιάς γίνεται κυρίως από το θηλυκό στο έδαφος με την τοποθέτηση ενός στρώματος από κλαδιά, επιστρωμένο με μαλακά χόρτα. Η επώαση πραγματοποιείται αποκλειστικά από το θηλυκό, και διαρκεί 29-39 ημέρες, με το αρσενικό να εφοδιάζει με τροφή.
Montagu’s Harrier (Circus pygargus – κίρκος ο πύγαργος) (Linnaeus, 1758) λιβαδόκιρκος, καμποσιάχινο: Είναι είδος των πεδινών περιοχών, που φωλιάζει κυρίως στις κοιλάδες ποταμών, πεδιάδες, και στα μέρη που γειτνιάζουν με τις λίμνες και τη θάλασσα. Η φωλιά κατασκευάζεται στο έδαφος από καλάμια, ξερόκλαδα και σκληρό γρασίδι, επιστρωμένη με μαλακό χορτάρι και με διάμετρο 30-40 εκατοστών. Γεννά τέσσερα μέχρι πέντε αβγά, και η επώαση πραγματοποιείται αποκλειστικά από το θηλυκό, και διαρκεί 27-40 ημέρες, με το αρσενικό να εφοδιάζει με τροφή. Μετά την εκκόλαψη, τη σίτιση των νεοσσών αναλαμβάνει το θηλυκό.

Pallid Harrier (Circus macrourus) (S. G. Gmelin, 1770) στεπόκιρκος, ασπροσιάχινο: Mεταναστευτικό πουλί και συχνάζει σε ημιερήμους και στέπες έως τα 2.000 μέτρα, ενώ οι προτιμώμενες περιοχές ωοτοκίας είναι τα λιβάδια κοντά σε μικρά ποτάμια και λίμνες. Γεννά τέσσερα μέχρι πέντε αβγά, και η επώαση πραγματοποιείται αποκλειστικά από το θηλυκό, και διαρκεί 28-30 ημέρες, με το αρσενικό να εφοδιάζει με τροφή. Μετά την εκκόλαψη, τη σίτιση των νεοσσών αναλαμβάνει το θηλυκό.
Western Marsh-harrier (Circus aeruginosus – κίρκος ο χαλκόχρωμος) καλαμόκιρκος, βαλτοσιάχινο: Μεταναστευτικό πουλί και αναπαράγεται σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος και ο πιο κοινός από όλους τους κίρκους που συναντάμε στον τόπο μας. Συναντάται σε υγροτόπους, ιδίως εκείνους που είναι πλούσιοι σε καλαμιώνες. Η επώαση πραγματοποιείται αποκλειστικά από το θηλυκό, με το αρσενικό να την εφοδιάζει με τροφή και διαρκεί 33-38 ημέρες. Μετά την εκκόλαψη, τη σίτιση των νεοσσών αναλαμβάνει το θηλυκό, ενώ το αρσενικό προμηθεύει την τροφή. Κατόπιν, κυνηγούν και οι δύο γονείς ταυτόχρονα