«Σκέτο» Ανδρέας Κονάνος

Υπέβαλε παραίτηση από τις τάξεις του Κλήρου

Στις 24 Αυγούστου 2020 ανακοίνωσε στη προσωπική του σελίδα στο facebook την παραίτηση του από τις τάξεις του κλήρου.  Ένα σημαντικό κεφάλαιο όπως τόνισε ο ίδιος τελειώνει.

ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ, ΜΙΑ ΑΡΧΗ

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, εύχομαι να είστε όλοι καλά!

Σήμερα  είναι μια μέρα - ορόσημο για τη ζωή μου.

Κάτι πολύ σημαντικό τελειώνει.

Και κάτι καινούργιο αρχίζει.

Σήμερα, 24/8/20, υπέβαλα στην ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών την παραίτησή μου από τις τάξεις του Κλήρου, και έγινα πάλι ένας απλός πολίτης αυτού του κόσμου. Πλέον, είμαι «σκέτο», ο Ανδρέας Κονάνος.

Οι λόγοι της αποχώρησής μου είναι αρκετοί και δεν θα αναλυθούν σήμερα εδώ. Με το κείμενο αυτό θέλω να κάνω μόνο δύο πράγματα:

Α. Να σε ενημερώσω για την αλλαγή αυτή στη ζωή μου και Β. Να εξηγήσω τον τρόπο που θα δραστηριοποιούμαι από εδώ και πέρα. Και μόνο αυτό.

Μετά από 20 χρόνια ιερατικής ζωής, σήμερα αποχωρίζομαι τα ράσα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν «τα πετάω» με περιφρόνηση και αποστροφή! Τα φιλώ και τα ευγνωμονώ, διότι για 2 δεκαετίες μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω «πατρίδα» μου όλη τη Γη, να ζήσω καταπληκτικές  θεανθρώπινες στιγμές  και να γνωρίσω  ωραίους ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου.

Και τώρα, προχωράω παρακάτω.

«Φεύγω» από κληρικός. Μα η καρδιά μου, η ουσία και ο πυρήνας μου, παραμένουν μαζί σου, αμετακίνητα. Αυτά δεν θα αλλάξουν ποτέ, παρόλο που η μορφή και η εμφάνισή μου θα είναι πλέον αλλιώς.

Η αγάπη και η Αλήθεια του Θεού που με συγκινούσαν από παιδί, θα συνεχίσουν να με συγκινούν και να με μαγνητίζουν πάντα, όπως το οξυγόνο και το φως.

Θα εξακολουθώ να διακονώ και να αγαπώ τον κάθε άνθρωπο που συναντώ. Θα γράφω, θα μιλάω και θα βοηθώ με τις φτωχές δυνάμεις μου, όποιον μπορώ.

Με αυθεντικότητα  και ειλικρίνεια, αλλά με περισσότερη πλέον ανοιχτοσύνη, ευρύτητα και ελευθερία.

Η φωνή μου θα εξακολουθεί να «ηχεί» και να ακούγεται με καθαρότητα και διαύγεια δίπλα σας, στη θλίψη και τη χαρά σας.

Ένα νέο κεφάλαιο ζωής ανοίγεται μπροστά μου και θα χαρώ να είμαστε συνοδοιπόροι.

Δεν ξέρω αν αύριο ζω. Ούτε ξέρω για πόσο ακόμα θα μπορώ να μιλώ, να γράφω και να επικοινωνώ μαζί σας.

Ξέρω όμως ότι, όσα ακόμα  «αύριο»  μου χαρίσει ο Θεός – μήνες, χρόνια ή δεκαετίες-  θα ήθελα  να είναι αυθεντικά και αληθινά.

Δεν έχω να παρουσιάσω αγιότητα και μεγάλες αρετές, πέρα από την αλήθεια και εντιμότητα της καρδιάς μου.

Αυτή ακριβώς η επίγνωση, μου δίνει χαρά και δύναμη να προχωρήσω, έχοντας τον Θεό και την Αγάπη Του πάντα δίπλα μου.

Μπορώ να μιλάω ώρες για όλα αυτά, μα δεν θέλω να σε κουράζω.  Αρκετά για σήμερα.

Άλλωστε, θα τα λέμε.

Ευγνώμων για όλα,

Ανδρέας Κονάνος

Με ή χωρίς τα ράσα ένα είναι το σίγουρο ότι θα συνεχίσει το φως της ψυχής του να γεμίζει τη καρδιά μας. Θα αποτελεί πάντα ένα φωτεινό φάρο στο ταξίδι της ζωής μας.

Μια απόφαση που κρύβει αποθέματα δύναμης και τόλμης.

Ας το σεβαστούμε έτσι κι αλλιώς εμείς πάλι κερδισμένοι θα βγούμε γιατί θα εκπέμπει το φως και την αλήθεια του, η μόνη που έχασε ένα τόσο άξιο και αληθινό κληρικό είναι η εκκλησία μας.