Στέλλα Γιανναδάκη

Ο Επταποδούλης – Μαθήματα Αυτοπεποίθησης

Στη σημερινή μας παρέα η συγγραφέας κυρία Στέλλα Γιανναδάκη θα μας μιλήσει για το βιβλίο της με τον τίτλο «Ο Επταποδούλης – Μαθήματα Αυτοπεποίθησης» που κυκλοφορείται από τις εκδόσεις ΣΒΟΥΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.

      Καλώς ορίσατε. Σας ευχαριστούμε πολύ. Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο.

Καλησπέρα. Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά, Αγαπητή Μαρία, γιατί μού δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω για το έργο, την τέχνη μου και το επταποδάκι μου, που τόσο αγαπώ! «Ο Επταποδούλης – Μαθήματα Αυτοπεποίθησης» είναι το δεύτερο βιβλίο μου. «Το Ταξίδι της Θάλασσας» ήταν το πρώτο μου βιβλίο, πάλι για παιδιά, όμως προσχολικής ηλικίας και με διαφορετικό θέμα. Τώρα ο Επταποδούλης μιλά για τον Σχολικό Εκφοβισμό.

      Ποια είναι η υπόθεση που διαδραματίζεται στο βιβλίο σας;

Ο  Επταποδούλης είναι ένας μικρός χταποδάκος, ο οποίος γεννιέται με επτά ποδαράκια αντί για οκτώ. Γι’ αυτόν τον λόγο αντιμετωπίζει ρατσισμό στο σχολείο. Τα χταποδάκια τού γυρνούν την πλάτη και τον φωνάζουν κουτσό. Όμως, είναι τυχερός γιατί αν και του λείπει ένα ποδαράκι, έχει στο πλευρό του την μαμά του, που του κάνει Μαθήματα Αυτοπεποίθησης! Κι ο επταποδάκος μου δυναμώνει και καταφέρνει τελικά να προχωρήσει στη ζωή του!

Προς το τέλος του βιβλίου υπάρχει και η οπτική του παιδιού «θύτη». Μας μιλάει κι εκείνο για τα συναισθήματά του. Καταλαβαίνουμε πώς νιώθει, γιατί τα παιδιά που εκφοβίζουν, ταλαιπωρούνται κι αυτά!

      Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να κάνετε γνωστά μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο;

Τα μηνύματα είναι αρκετά, όμως, θα μιλήσω μονάχα για ένα μήνυμα που θέλω να περάσω, το οποίο απευθύνεται στους γονείς. Η μανούλα τού Επταποδούλη καταλαβαίνει ότι ο γυιός της δεν είναι καλά όταν επιστρέφει από το σχολείο, γι’ αυτό τον ενθαρρύνει να τής μιλήσει. Στέκεται πλάι του, τον ακούει προσεκτικά κοιτάζοντάς τον στα μάτια, τον παρηγορεί, τον αγκαλιάζει  και τού λέει: «Επταποδούλη, Πιστεύω σ’ εσένα!».  Όλα τα πλάσματα τού κόσμου χρειάζονται αποδοχή, αγκαλιά κι ένα πλαίσιο στήριξης για να μπορέσουν ν’ ανθίσουν και να συνυπάρξουν όμορφα με τους άλλους ανθρώπους. Όλοι έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου! Η μαμά Μελάνη αποδέχτηκε τον Επταποδούλη όπως ακριβώς ήταν, τον πίστεψε, γι’ αυτό και μπόρεσε να τον βοηθήσει!

Αν εσείς, οι μανούλες, δεν αποδεχτείτε οι ίδιες το παιδί σας, αν δεν το εμπιστευτείτε γι’ αυτό που πραγματικά είναι, τότε πώς περιμένετε να πετύχει στη ζωή του και να είναι ευτυχισμένο;  Πώς να πατήσει γερά στα πόδια του και να πιστέψει στον εαυτό του, αν δεν πιστεύετε σ’ εκείνο;  Αποδοχή, λοιπόν, και Μαθήματα Αυτοπεποίθησης!

     Η επιλογή του χταποδιού ως πρωταγωνιστής της ιστορίας σας, είναι τυχαία επιλογή ή θέλετε να τονίσετε κάτι μέσα από αυτό το όνομα;

Το χταπόδι δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή! Νομίζω είναι ξεκάθαρο το Επταποδούλης τι σημαίνει και γιατί τον ονόμασα έτσι. Όταν το έγραφα, σκεφτόμουν τα άτομα με αναπηρίες. Άτομα δίχως χέρια ή πόδια. Πώς τα καταφέρνουν! Πόσα τέτοια παιδιά δεν τα κατάφεραν σε αγώνες, μετά από απογοητεύσεις και κλάματα; Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Μπέθανη Χάμιλτον, η οποία κατάφερε να κάνει σέρφινγκ με ένα χέρι! Σε ηλικία 13 χρονών, η Μπέθανη έχασε το χέρι της από επίθεση καρχαρία. Αντί να παρατήσει το σέρφινγκ  που τόσο αγαπούσε, έγινε νικήτρια, ισορροπώντας επάνω στην σανίδα της με ένα χέρι λιγότερο!  Η ζωή της έχει γίνει ταινία.  Πόσο τα θαυμάζω αυτά τα άτομα!  Πόση δύναμη Ψυχής!

        Για ποια ηλικία θεωρείται ότι είναι κατάλληλο το συγκεκριμένο βιβλίο;

Θεωρώ ότι απευθύνεται σε παιδιά Δημοτικού από 8 χρονών και πάνω. Έχει αρκετά λόγια και κάποιες έννοιες που μπορεί να δυσκολέψουν τα πιο μικρά παιδιά. Όσοι γονείς έχουν μικρότερα παιδιά και θέλουν να το αγοράσουν, προτείνω να το διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι και μετά να το διηγηθούν στα μωρά τους με δικό τους τρόπο. Το βιβλίο όμως, απευθύνεται και σε ενήλικες! Σε γονείς, σε εκπαιδευτικούς ή ψυχολόγους, σε όσους ασχολούνται με παιδιά και γενικότερα σε όσους αρέσει το διάβασμα. Εύχομαι Ολόψυχα να βοηθήσει ψυχούλες, να πιστέψουν στον εαυτό τους!

     Στο εξώφυλλο του βιβλίου ο μικρός αλλά και ο μεγάλος αναγνώστης συναντά τη φράση: Στη ζωή μας δεν έχει σημασία αυτό που φαινόμαστε εξωτερικά αλλά αυτό που πιστεύουμε μέσα μας. Θέλετε να τη σχολιάσετε;

Όπως κι αν μοιάζουμε εξωτερικά, πάντοτε αντανακλούμε αυτό που νιώθουμε! Έχει σημασία το τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Αν πιστεύουμε πως θα τα καταφέρουμε σε ό,τι κάνουμε,  τότε  Ναι! Θα τα καταφέρουμε!  Αν πιστεύουμε, ότι δεν θα τα καταφέρουμε, τότε αυτό θα γίνει.

Έχω καταλάβει κι από δικά μου βιώματα, πως όταν ένα παιδί εκφοβίζεται, συνήθως έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Δεν παίζει τόσο ρόλο η εμφάνιση ή αν έχει κάποια αναπηρία, όσο το πώς αισθάνεται το ίδιο! Ένα παιδί που από μικρό τού έχουν καλλιεργήσει όμορφη εικόνα για εκείνο, σπάνια εκφοβίζεται. Αντανακλά αυτήν την εικόνα, τη σιγουριά που έχει μέσα του και τις περισσότερες φορές δεν τολμά κάποιος να το πληγώσει. Οι «θύτες» νομίζω ότι «μυρίζονται» κάπως τον φόβο και την ανασφάλεια τού άλλου παιδιού. Δεν θα εκφοβίσουν ένα παιδί που νιώθει σιγουριά και υποστήριξη. Θα εκφοβίσουν ένα παιδί που νιώθει μέσα του ευάλωτο και μόνο. Γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία να θωρακιστούν όλα τα παιδιά με αυτοπεποίθηση!

       Το βιβλίο περιλαμβάνει coloring. Θέλετε να μας μιλήσετε γι’ αυτή την καινοτομία που έχει το βιβλίο σας;

Το βιβλίο το φτιάξαμε έτσι, ώστε να είναι διαδραστικό για τους αναγνώστες. Η Άννα Τσιορμπατζή που σχεδίασε τις εικόνες, τις έφτιαξε με έναν ιδιαίτερο τρόπο! Οι εικόνες είναι ασπρόμαυρες, έχουν ξεκάθαρα και μεγάλα σχήματα, ώστε να μπορούν να τις χρωματίσουν γονείς και παιδιά. Το να χρωματίζουμε κάποιο χρωμοβιβλίο είναι απίστευτα χαλαρωτικό! Επίσης, στο βιβλίο υπάρχει και μία Άσκηση οραματισμού που έφτιαξα για να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

     Ποιο ήταν το κίνητρο που σας οδήγησε να γράψετε ένα βιβλίο, το οποίο να αναφέρεται στον σχολικό εκφοβισμό που ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή βιώνουν όλο και περισσότερα παιδιά;

Αυτή για εμένα είναι δύσκολη ερώτηση… Τα κίνητρα για τη συγγραφή του Επταποδούλη, νομίζω πως ήταν πολλά.  Όχι μονάχα ένα. Ήθελα να χαρίσω ένα κομμάτι τής Ψυχής μου! Έχω βιώσει λεκτικό εκφοβισμό στα μαθητικά μου χρόνια. Μάλλον είχα την ανάγκη να επικοινωνήσω τις εμπειρίες μου, να πάρω Αποδοχή  κι  Αγάπη μέσα από τη συγγραφή και ν’ αφήσω κάτι πίσω μου για τους επόμενους. Κάτι από εμένα…  Ιδανικά, το βιβλίο μου θα ήθελα να αλλάξει τον κόσμο! Να τον κάνει καλύτερο! Όσο Ουτοπικό κι αν ακούγεται αυτό.

      Έχετε βιώσει κι εσείς, ως παιδί σχολικό εκφοβισμό;

Στο σχολείο ήμουν μέτρια μαθήτρια, δεν διάβαζα πολύ και κάποιες φορές από το Δημοτικό είχα μια ήπια μορφή εκφοβισμού. Γι’ αυτό φοβόμουν να μιλήσω μέσα στην τάξη μήπως γελάσουν μαζί μου. Φοβόμουν να εκφράσω κάποια απορία στο μάθημα ή να πω οτιδήποτε. Όμως, για καλή μου τύχη στο Δημοτικό είχα έναν πολύ καλό δάσκαλο, τον κύριο Αλκιβιάδη στον οποίο χρωστώ τεράστια ευγνωμοσύνη!  Με βοηθούσε και με υπερασπιζόταν πάντα, όταν κάποιος ταραξίας τής τάξης, προσπαθούσε να γελάσει εις βάρος μου ή να μιλήσει άσχημα για μένα. Χάρη στον κύριο Αλκιβιάδη, μπορώ να με θυμάμαι στο Δημοτικό με όμορφες αναμνήσεις!

Στο Γυμνάσιο ήταν πιο δύσκολα. Μία ή δύο σκηνές μέσα από τον Επταποδούλη μου είναι βιωματικές. Όμως εμείς, δεν είχαμε συμμορίες στα σχολεία, ούτε κινητά τηλέφωνα! Δεν είναι καθόλου το ίδιο. Σήμερα είναι άγρια τα πράγματα. Πιστεύω ότι δεν έχω ταλαιπωρηθεί τόσο, όσο ταλαιπωρούνται τα σημερινά παιδιά.

      Ποιοι είναι οι συνταξιδιώτες που σας βοήθησαν στην ολοκλήρωση του συγκεκριμένου συγγραφικού σας ταξιδιού;

Πριν σας απαντήσω για τους συνταξιδιώτες, θα ήθελα να αναφέρω κάποια στοιχεία για το συγκεκριμένο έργο. Το έγραψα πριν από πολλά χρόνια! Εκδίδεται για πρώτη φορά, αλλά η αλήθεια είναι ότι τον ήρωα Επταποδούλη, τον δουλεύω χρόνια στα σχολεία σε συνεργασία πάντα με εκπαιδευτικούς που κάνουν δράσεις, οι οποίες αφορούν την διαφορετικότητα και τον εκφοβισμό! Ο Επταποδούλης παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ως θεατρικό έργο μπροστά σε κοινό, στις 30 Μαΐου 2007 σε θεατρική παράσταση που δραματοποίησαν τα παιδιά της τότε Δ΄ Τάξης του 30ού Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου Κρήτης. Ήταν το Δημοτικό που πήγαινα όταν ήμουν μικρή! Μου έδωσε μεγάλη χαρά η παράσταση αυτή! Κι εκείνο που με συγκινεί περισσότερο, είναι ότι τα παιδιά που έπαιξαν στην τότε παράσταση του σχολείου τους, τώρα έχουν πια ενηλικιωθεί. Επίσης, ο Επταποδούλης  βραβεύτηκε με τον 1^ο  Έπαινο Λογοτεχνίας, στους πολιτιστικούς αγώνες τού Δήμου Ηρακλείου το 2007. Όλα αυτά, συνέβησαν χρόνια πριν εκδοθεί!

Τώρα στους συνταξιδιώτες του συγγραφικού μου ταξιδιού, θα αναφέρω τον μπαμπά μου,  Νίκο Γιανναδάκη.  Δίχως την βοήθεια και τη συμβολή του, δεν θα υπήρχε αυτό το βιβλίο. Βοήθησε με πολλούς τρόπους! Επίσης, βοήθησαν οι πολύτιμες συμβουλές της αγαπημένης μου φίλης ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας,  Ελένης Προγουλάκη.  Ευγνωμονώ ακόμη, όλες τις τραυματικές εμπειρίες μου, διότι χωρίς αυτές, Επταποδούλης δεν θα υπήρχε! Ούτε καν θα είχα ασχοληθεί με αυτό το θέμα.  Μέσα από το τραύμα, γεννιέται η Δημιουργία!

    Οι αναγνώστες που επιθυμούν να γνωρίσουν τον Επταποδούλη, πού μπορούν να αναζητήσουν το βιβλίο σας, ώστε να τα καταφέρουν έστω κι αναγνωστικά;

Το βιβλίο μου, μπορούν να το βρουν στον εκδοτικό οίκο ή διαδικτυακά ή σε βιβλιοπωλεία, κατόπιν παραγγελίας. Έχω κι εγώ ελάχιστα αντίτυπα τα οποία μπορώ να διαθέσω, μετά από επικοινωνία στο μέιλ:  stella_gianna@hotmail.gr  όμως,  μονάχα για όσους βρίσκονται στο Ηράκλειο Κρήτης και για πολύ λίγα και περιορισμένα αντίτυπα.

Ζητώ από τους αναγνώστες σας, να αγκαλιάσουν το έργο μου, καθώς αυτό θα μου έδινε τεράστια χαρά και κουράγιο για να συνεχίσω να γράφω. Όλοι μας έχουμε ανάγκη την ενθάρρυνση!

Ευχαριστούμε πολύ. Να είστε πάντα καλά και το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.

Ήταν τιμή μου! Σας ευχαριστώ κι εγώ ολόψυχα με όλη την καρδιά μου για τη ζεστή φιλοξενία.