Μια απόλυση ισοδυναμεί με ένα αίσθημα πένθους

Κάθε απώλεια είναι πένθος

Σχεδόν όλοι, έστω και μια φορά στην ζωή μας έχουμε βιώσει το άσχημο συναίσθημα της απόλυσης από ένα εργασιακό περιβάλλον, είτε ξαφνικά είτε υπό προειδοποίηση.

Κάθε απώλεια φέρει ένα κενό και σπάει μια συνήθεια ή έναν δεσμό είτε εργασιακό, είτε κοινωνικό. Τα πρώτα συναισθήματα που νιώθουμε σε μια τέτοια κατάσταση είναι θυμός, θλίψη και ένα αίσθημα αδικίας επί των πλείστων. Όλα αυτά για να τεθούν υπό διαχείριση από έναν άνθρωπο θέλει χρόνο. Αυτή η κατάσταση αποτελεί μεταβατικό στάδιο και χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή. Ίσως στην αρχή να επικρατήσει ένα αίσθημα πνιγμού ή πανικού εσωτερικά, ειδικά αν έχεις άτομα που εξαρτώνται οικονομικά από εσένα. Όμως στην πορεία θα ισορροπήσει αυτό με μια σωστή διαχείριση συναισθημάτων , νέων δεδομένων και γενικών παραγόντων.

Απολύεσαι σημαίνει δεν έχεις πλέον το πρόγραμμα που είχες πριν, ούτε και θα λαμβάνεις εισόδημα με τη δική σου αξία. Άρα μια τέτοια κατάσταση χτυπά κατευθείαν στις προτεραιότητες και τις αξίες επιβίωσης ενός ανθρώπου. Ότι και να γίνει το άτομο που βιώνει μια απόλυση πρέπει να σταθεί στο ύψος του και να συνεχίσει να ψάχνει για κάτι καλύτερο.

Το να ψάχνεις νέα δουλειά μετά από ένα τέτοιο γεγονός είναι ψυχοφθόρο και ειδικά αν χρειαστεί να το κάνεις για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια δύσκολη χρονική περίοδο. Όλοι θα σου πουν, να μην απογοητεύεσαι και όλα θα πάνε καλά και κάτι θα βρεθεί. Εσύ όμως, μέσα σου βιώνεις εκείνο το αίσθημα του ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς και πως τα χρήματα σου τελειώνουν και τα έξοδά σου συσσωρεύονται.

Η απώλεια της εργασίας θεωρείται ένα πένθος χωρίς δικαίωμα σύμφωνα με την Ψυχολογία. Εσύ που βιώνεις μια απώλεια οποιουδήποτε είδους απλώς δείξε στον περίγυρο σου πως έχεις ανάγκη ένα χρονικό διάστημα να συνειδητοποιήσεις και να αποδεχθείς μια κατάσταση σαν αυτή. (Είναι λογικό να νιώθεις θύμο πράγμα που ο περίγυρος σου ίσως παρεξηγήσει στην συμπεριφορά σου .)  Όταν γίνει η αποδοχή, τότε θα είναι πιο εύκολο να γίνει ορθή διαχείριση και σωστές κινήσεις αναλόγως των καταστάσεων.

Μπορώ να σας πω πως κατανοώ απόλυτα έναν άνθρωπο με αυτά τα βιώματα, διότι κι εμένα κάποτε κάποιος μου είπε, «κάτι θα βρεθεί» και συνέχισε τη ζωή του, ενώ εγώ βρισκόμουν μέρες σε σκέψεις για το πως να διαχειριστώ την κατάσταση χάνοντας τον ύπνο και τη όρεξή μου.

Όμως, μην περιμένετε κανένας να σας κατανοήσει απόλυτα. Εσείς ξέρετε καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό σας. Από αυτό εδώ το άρθρο κρατήστε ότι η απόλυση ναι, είναι σκληρή, είναι απώλεια όμως, μας ανοίγει πόρτες για μια καλύτερη ευκαιρία και μια νέα αρχή.

Σίγουρα δε θα μείνει κανείς για πάντα στάσιμος αν θέλει να εξελιχτεί.