Γλυκάνισος: Το Θεραπευτικό Φυτό με τις Πολλαπλές Χρήσεις

Οι Ευεργετικές και Θεραπευτικές ιδιότητες του

O Γλυκάνισος, είναι φυτό ιθαγενές της Ανατολικής Μεσογείου και κυρίως της Αιγύπτου και της Νοτιοδυτικής Ασίας, αλλά καλλιεργείται σε όλες τις χώρες, τόσο ως αρωματικό μαγειρικό φυτό όσο και ως φαρμακευτικό βότανο.

Τα άνθη του είναι κίτρινα και εμφανίζονται στα τέλη του καλοκαιριού. Οι σπόροι του είναι κίτρινοι με ραβδώσεις

Τα άνθη του Γλυκάνισου ανθίζουν τον Ιούλιο, ωριμάζουν το φθινόπωρο, οπότε γίνεται και η συγκομιδή του. Γίνεται παραλαβή του σπόρου και αυτοί αφήνονται να ξηραθούν σε ημισκιά. 

Τα πράσινα μέρη συλλέγονται πριν την άνθηση η οποία γίνεται Ιούλιο-Αύγουστο, ενώ οι σπόροι αργότερα, αφού δέσουν και αρχίσουν να μαυρίζουν.

Ιστορία και Παράδοση:

• Το γλυκάνισο είναι φυτό που καλλιεργείτο για τις αρωματικές του ιδιότητες από την αρχαιότητα. 
• Πρόκειται για το άνισον του Διοσκουρίδη, ο οποίος μάλιστα αναφέρεται και στις ιδιότητές του ως βοτάνου που θερμαίνει, διευκολύνει την αναπνοή, ανακουφίζει τους πόνους και καταπραϋνει τη δίψα.
• Οι Αρχαίοι Έλληνες το συνιστούσαν στα κρυολογήματα. 
• Ο Ιπποκράτης πίστευε ότι ο Γλυκάνισος σταματούσε το φτάρνισμα.
• Στη Ρώμη, ήταν ευρέως διαδεδομένο το «κρασί του Ιπποκράτη» που αποτελούνταν από νερό, κρασί και γλυκάνισο.
• Οι Ρωμαίοι επίσης, χρησιμοποιούσαν το γλυκάνισο σε ένα ιδιαίτερο γλύκισμα, που το έτρωγαν μετά το γεύμα τους για να χωνεύουν. Πιθανώς να ταυτίζεται με το άννησον ή άννητον που αναφέρει ο Θεόφραστος.
• Στην Αίγυπτο, ήταν γνωστή η αποτελεσματικότητά του ως διουρητικού, παυσίπονου και χωνευτικού. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν, επίσης, μαζί με το κύμινο και τη μαντζουράνα, για τη μουμιοποίηση των νεκρών.
• Στην Αρχαία Κίνα λατρευόταν σαν ιερό φυτό. 

Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις:

• Το αιθέριο έλαιο του γλυκάνισου είναι διουρητικό, χωνευτικό, αποχρεμπτικό, σπασμολυτικό και αντιφυσητικό.
• Τονώνει τις λειτουργίες των ζωτικών οργάνων.
• Είναι εφιδρωτικό και αντιπυρετικό.
• Βοηθά στην αντιμετώπιση της ψώρας και των ψειρών.
• Οι σπόροι του γλυκάνισου χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση των νηπίων από τους κολικούς.
• Λόγω της αντισπασμωδικής δράσης του ενδείκνυται για τους πόνους της περιόδου.
• Για το άσθμα, τη βρογχίτιδα και όλα τα προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος.
• Απομακρύνει τις περιττές βλέννες.
• Δρα ευεργετικά στο συκώτι και το κυκλοφοριακό σύστημα.
• Βοηθάει στις επιληπτικές κρίσεις.
• Πιστεύεται ότι αυξάνει την παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες.
• Είναι ένα φυσικό παρασιτοκτόνο.
• Βοηθάει στη μείωση της βουλιμίας.
• Για τους κολικούς του εντέρου και τον τυμπανισμό.
• Διευκολύνει την αποβολή αερίων των εντέρων και την περισταλτικότητά τους.
• Για την αντιμετώπιση των διαταραχών του ύπνου.
• Ενισχύει το ανοσοποιητικό.
• Για τον επίμονο ερεθιστικό βήχα, την τραχειίτιδα και τον κοκίτη.
• Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι καταπραΰνει από τις ενοχλητικές καούρες και τα διάφορα πεπτικά προβλήματα.
• Χρησιμοποιείται ως διεγερτικό της όρεξης.
• Για τη δυσκοιλιότητα.
• Το ομοιοπαθητικό βάμμα της ρίζας συνίσταται για τους πονοκεφάλους και τη ρινορραγία.
• Το βάμμα από τη ρίζα του χρησιμοποιείται επίσης από τη λαϊκή ιατρική, εναντίον του πονόλαιμου, της φαρυγγίτιδας, της λαρυγγίτιδας και της βρογχίτιδας.

Οι πιο συχνές χρήσεις του:

Οι σπόροι, ολόκληροι ή αλεσμένοι, χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία τσαγιού μόνοι τους ή σε συνδυασμό με άλλα αρωματικά βότανα.

Χρησιμοποιείται πολύ στη μαγειρική και ιδιαίτερα στη ζαχαροπλαστική, για την παρασκευή πολλών και διάφορων ζαχαρωδών προϊόντων.

Είναι βασικό συστατικό στο ελληνικό ούζο και σε πολλά λικέρ.

Πιστεύεται ότι είναι ένα από τα μυστικά συστατικά στο Γαλλικό λικέρ Chartreuse.

Το γλυκάνισο μπορεί να κατασκευαστεί ως υγρό άρωμα και να χρησιμοποιηθεί τόσο για την έλξη κυνηγίου όσο και αλιείας.

Ενδιαφέρουσες Πληροφορίες

• Στην Πακιστανική και Ινδική κουζίνα, δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ γλυκάνισου και μάραθου. Ως εκ τούτου, η ίδια ονομασία (saunf) δίνεται συνήθως και στα δύο από αυτά.
• Οι κατασκευαστές των ατμομηχανών στη Βρετανία, ενσωματώνουν κάψουλες από έλαιο γλυκάνισου, στα λευκού μετάλλου απλά ρουλεμάν, ούτως ώστε σε περίπτωση υπερθέρμανσης, η χαρακτηριστική μυρωδιά τους να λειτουργήσει ως προειδοποίηση.
• Στη δεκαετία του 1860, η νοσηλεύτρια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου Maureen Hellstrom, χρησιμοποιούσε σπόρους γλυκάνισου ως μια πρώιμη μορφή αντισηπτικού. Αυτή η μέθοδος βρέθηκε αργότερα, να έχει προκαλέσει υψηλά επίπεδα τοξικότητας στο αίμα και διακόπηκε λίγο αργότερα.
• Η γεύση του γλυκάνισου μοιάζει πολύ με τη γεύση της μαύρης γλυκόριζας.
• Για τους κολικούς που συνοδεύονται από τυμπανισμό, ανακατεύουμε το γλυκάνισο με ίσες ποσότητες από μάραθο και κάρβι. Για τη βρογχίτιδα, συνδυάζεται καλά με το βήχιο, το μαρρούβιο και τη λομπέλια.

Παρενέργειες

Να αποφεύγεται η υπερκατανάλωση του γλυκάνισου. Σε μερικά άτομα, μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις.

Δεν συνιστάται το έλαιο, σε άτομα που έχουν δερματίτιδα.

Η υπερκατανάλωση μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά προβλήματα.

Η οιστογόνος δραστηριότητα της ανηθόλης και των πολυμερών της, μπορεί να έχει επιπτώσεις σε ταυτόχρονη θεραπεία με ορμόνες συμπεριλαμβανομένης της από στόματος αντισυλληπτικής θεραπείας και της ορμονικής αποκατάστασης μέσω χαπιών, εάν λαμβάνονται υπερβολικές δόσεις.

Είναι σημαντικό πριν καταφύγουμε σε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξουμε τις διατροφικές μας συνήθειες, είναι πρέπον να ζητήσουμε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις.

Πηγή: https://enallaktikidrasi.com/