Η αγκινάρα

Ποιές είναι οι ευεργετικές ιδιότητες της αγκινάρας

Πολυετές ποώδες φυτό της οικογένειας Astereceae. Είναι ιθαγενές των περιοχών γύρω από την κεντρική Μεσόγειο, γνωστό από την αρχαιότητα. Θεωρείται ότι η καλλιέργεια του ξεκίνησε στη Βόρεια Αφρική. Ευδοκιμεί σε εύκρατες περιοχές σε εδάφη χωρίς πολύ υγρασία, προφυλαγμένα από το δυνατό ψύχος. Η αγκινάρα αναπτύσσεται σε σχήμα θάμνου.

Το ύψος της αγκινάρας κυμαίνεται από 1 έως 1,5 Μ. Η ρίζα της είναι πασαλώδης και προχώρα βαθιά στο έδαφος. Το στέλεχος της είναι μακρύ με διακλαδώσεις. Τα φύλλα της αγκινάρας αναπτύσσονται από τη βάση της έχουν χρώμα γκριζόλευκό στο κάτω μέρος και μεγάλο μέγεθος. Το μήκος τους κυμαίνεται από 50 έως 90 cm. Στο κέντρο του φυτού αναπτύσσεται ο ανθοφόρος βλαστός.

Στην άκρη του εμφανίζεται το σαρκώδες τμήμα του ανθού, που έχει σχήμα σφαιρικό. Τα εξωτερικά πέταλα του άνθους καταλήγουν σε αγκαθωτή άκρη και είναι σκληρά. Όταν αυτά ανοίγουν εμφανίζονται μικρά ή μωβ άνθη. Η αγκινάρα πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ο βλαστός της ξεραίνεται.


Ο σαρκώδης αυτός που συλλέγεται πριν ανοίξουν τα πέταλα του, είναι νόστιμο και θρεπτικό λαχανικό. Είναι πλούσιο, σε βιταμίνες, ασβέστιο και φώσφορο. Μαγειρεύεται αφού καθαριστεί από τα πέταλα και το χνούδι. Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική, αλλά μπορεί να καταναλωθεί και ως συστατικό σε χυμούς ή ροφήματα. Τα πέταλα είναι σκληρά και χρησιμοποιούνται για την τροφή των ζώων.



Η αγκινάρα χρησιμοποιείται και ως φάρμακο, αφού βοηθά στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων. Θεωρείται ότι δρα κατά της αρτηριοσκλήρωσης, της ηπατικής ανεπάρκειας και της πέτρας των νεφρών. Τονώνει την καρδιακή λειτουργία, ενώ χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των ρευματισμών. Βοηθά επίσης στην τόνωση των μαλλιών. Η αγκινάρα θεωρείται ότι έχει σημαντική αντικαρκινική δράση.