Η Ανάσταση του Λαζάρου

Περιφορά των Αγίων Λειψάνων και της Θαυματουργού Εικόνας του Πολιούχου Αγίου της Λάρνακας!

Η Λάρνακα γιορτάζει και τιμά τον Άγιο Λάζαρο στην εκκλησία που είναι προς τιμήν του, αυτό το Σάββατο.
Θα γίνει Εσπερινός και στη συνέχεια η καθιερωμένη Περιφορά των Αγίων Λειψάνων και της Θαυματουργού Εικόνας του Πολιούχου Αγίου της Λάρνακας. 



Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες ημέρες πριν τα πάθη του Κυρίου ο Λάζαρος αρρώστησε και οι αδελφές του έστειλαν μήνυμα στον Ιησού: «Κύριε, ο αγαπημένος σου φίλος είναι άρρωστος». 
Όταν το έμαθε ο Ιησούς είπε: «Αυτή η αρρώστια δεν είναι για να φέρει θάνατο, αλλά για να φανεί η δύναμη του Θεού, για να φανερωθεί με αφορμή την αρρώστια η δόξα του Υιού του Θεού». 
Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που ο Λάζαρος πέθανε. Ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο και τις αδερφές του, αλλά δεν έτρεξε κοντά τους αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την ασθένεια. Μετά από δύο μέρες, είπε τότε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. 

Είχαν πάει και πολλοί Ιουδαίοι από τα Ιεροσόλυμα, γνωστοί και φίλοι της Μαρίας και της Μάρθας, για να τις συμπαρασταθούν στο πένθος τους. Όταν η Μάρθα έμαθε ότι ήρθε ο Χριστός στην πόλη τους, έτρεξε να τον προϋπαντήσει και του είπε: «Κύριε, αν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου. Ξέρω όμως ότι και τώρα θα σου δώσει ο Θεός ό,τι του ζητήσεις». «Ο αδερφός σου θα αναστηθεί», της είπε ο Χριστός. «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι θα αναστηθεί την ημέρα της Κρίσεως, όταν θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί», είπε η Μάρθα. «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή», της απάντησε ο Κύριος. «Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει στο σώμα, θα ζήσει αιώνια. Και καθένας που με πιστεύει δεν θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;». «Ναι, Κύριε», λέει η Μάρθα «πιστεύω ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, αυτός που περιμέναμε να έρθει στον κόσμο». και ζήτησε να δει το τάφο του φίλου Του.

Όταν ο Ιησούς έφθασε στον τάφο του Λαζάρου δάκρυσε και διέταξε να αφαιρέσουν την ταφόπλακα. Ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα Του. Κι ύστερα φώναξε δυνατά: «Λάζαρε, έλα έξω!». Βγήκε ο νεκρός με δεμένα τα πόδια και τα χέρια με πάνινες λουρίδες και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο με το σουδάριο – όπως συνήθιζαν τότε να θάβουν τους νεκρούς. «Λύστε τον κι αφήστε τον να περπατήσει», τους είπε ο Ιησούς.

Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Χαρακτηριστικό της μετέπειτα ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.

Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.