Τρέλα είναι να αναρωτιέσαι. Να κρατάς ένα χέρι και να μην τολμάς να πεις "Θέλω να σε αγγίξω ξανά". Να ελπίζεις σε κάτι που δεν υπάρχει…

Τρέλα είναι να αναρωτιέσαι. Να κρατάς ένα χέρι και να μην τολμάς να πεις "Θέλω να σε αγγίξω ξανά". Να ελπίζεις σε κάτι που δεν υπάρχει…

Σκέψεις μέσα από ένα ημερολόγιο...

Καλέ μου φίλε,

Θυμάσαι τη συνηθισμένη σου ρουτίνα που έλεγες ότι σε βοηθάει να μην τρελαθείς; Κι αν είσαι ήδη τρελός; Κι αν δεν θες να συνεχίσεις αυτή τη ρουτίνα; Κι αν ακόμη ελπίζεις στις εικόνες που σε κάνει να ονειρεύεσαι το υποσυνείδητο σου;

Δεν είναι τρέλα να θες να ονειρεύεσαι για πάντα; Να ζωγραφίζεις με τη σκέψη τον κόσμο όπως εσύ θα τον ήθελες, να μοιράζεσαι τις στιγμές που έχει πλάσει το μυαλό σου, να ερωτεύεσαι την αύρα της ανοιξιάτικης μέρας, να ζεις το απόλυτο γκρι της θάλασσας…

Κι αν είσαι πράγματι τρελός, γιατί φοβάσαι; Γιατί τρέχεις να ξεφύγεις από όσα δεν βλέπεις; Γιατί αφήνεις τα συναισθήματα σου να ξεθωριάσουν; Γιατί πονάς για ό,τι δεν νοιάζεσαι;

Καλέ μου φίλε,

Τρέλα είναι να νιώθεις μόνος, όταν δίπλα σου υπάρχει κάποιος να ακούσει την φωνή σου και όσα έχεις να του πεις. Τρέλα είναι να αναρωτιέσαι. Να κρατάς ένα χέρι και να μην τολμάς να πεις "Θέλω να σε αγγίξω ξανά". Να ελπίζεις σε κάτι που δεν υπάρχει. Να δακρύζεις από ομορφιά. Να καίγεσαι από νοσταλγία. Να πιστεύεις ότι υπάρχει τρόπος να βρεθείς ανάμεσα στα αστέρια.

Κι αν δεν ξέρεις που βρίσκεσαι, τότε δεν βρίσκεσαι πουθενά…

Καλέ μου φίλε,

Θυμάσαι τη μυρωδιά, τη σκέψη, τον χτύπο της καρδιάς; Θυμάσαι πώς είναι να στεγνώνει το μελάνι όταν εσύ έχεις κι άλλα να γράψεις;  Θυμάσαι πως είναι να αγαπάς τα γεμοφέγγαρα στα βλέμματα που ξεφεύγουν από σκούρα μάτια και είναι μόνο το θράσος που δημιουργεί η ανάγκη, ίσως η ψεύτικη μιας υπόσχεσης, που σε κάνει να θες να τα αντικρίζεις...

Θυμάσαι πώς είναι να στέκεσαι μόνος στο λιμάνι, να φοβάσαι τη σιωπή, να κλέβεις κάποιου άλλου τη στιγμή και να παλεύεις με ξεκινήματα κι άλλους εαυτούς;

Καλέ μου φίλε,

Δεν είναι τρέλα να θες να ονειρεύεσαι για πάντα. Δεν είναι τρέλα να ζωγραφίζεις με τη σκέψη τον κόσμο όπως εσύ θα τον ήθελες. Δεν είναι τρέλα να μοιράζεσαι τις στιγμές που έχει πλάσει το μυαλό σου, ούτε να ερωτεύεσαι την αύρα της ανοιξιάτικης μέρας, ούτε να ζεις το απόλυτο γκρι της θάλασσας.

Τρέλα είναι να ντύνεσαι το φως και να μεγαλώνεις αλλιώτικα…