Το μήνυμα του Δεκέμβρη

Μύρισαν Χριστούγεννα

Κι ο Δεκέμβρης έφτασε! Κάθε χρόνο, από μικρό παιδί, όταν έφτανε η πρώτη του Δεκέμβρη, μια γλυκιά αίσθηση πλημμύριζε τη ψυχή μου! Από μόνη της, έβγαινε και αντάμωνε με τη λάμψη από το πρόσωπο μου. Προχωρώντας στη γεμάτη σκαμπανεβάσματα ζωή, η αίσθηση αυτή δεν έσβησε. Ακόμη κι αυτός ο περίεργος Δεκέμβρης, ο φετινός που ξημέρωσε, δε θα τη σταματήσει. Η ελπίδα που φέρνει η Γέννηση Του Θεανθρώπου, θα γλυκάνει και πάλι τις σκέψεις και τις ανησυχίες, τις αναποδιές και τις αντιξοότητες της ζωής. Τίποτα δε θα σταματήσει το άστρο της αγάπης να φωτίσει και να ζεστάνει και φέτος το όνειρο που έρχεται. Καλή προσμονή, λοιπόν σε καλύτερες μέρες.

Σύμφωνα με το αρχαίο Ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Δεκέμβριος ή December στα λατινικά προέρχεται από τον λατινικό αριθμό δέκα στα λατινικά decem, ήταν ο δέκατος μήνας του χρόνου και ακολουθούσε ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος. Η θέσπιση του δωδεκάμηνου ημερολογίου οφείλεται στον Πομπίλιο Νουμά, τον Νομοθέτη και δεύτερο από τους επτά βασιλείς της Ρώμης (715-673π.χ). Αργότερα ο 18χρονος μεγαλομανής αυτοκράτορας της Ρώμης ο Κόμοδος γιος του Μάρκου Αυρήλιου και της Φαυστίνας, ο οποίος απαιτούσε να τον σέβονται ως Θεό, ήθελε να δώσει ονόματα της αρεσκείας του στους δώδεκα μήνες κι έδωσε στο Δεκέμβριο το όνομα Αμαζόνιο για χάρη της γυναίκας του που ήταν όμορφη σαν αμαζόνα. 
Οι αρχαίοι Έλληνες στον καθένα από τους δώδεκα μήνες έδιναν και την ονομασία ενός ή και δύο από τους δώδεκα Ολύμπιους Θεούς, ενώ ο αριθμός των ετών γινόταν με την έναρξη της Ολυμπιάδας. Χώριζαν τους μήνες σε τρεις δεκάδες. Ο μήνας Δεκέμβριος είχε δύο ονομασίες και από τον Μαιμακτηριών (από τα μισά του Νοεμβρίου ως τα μέσα Δεκεμβρίου) και Ποσειδεών (από τα μέσα Δεκεμβρίου ως αρχές Ιανουαρίου).  Ανάλογα γιόρταζαν τις εποχές του έτους με τα δικά τους αρχαία έθιμα. Τα παιδιά έβγαιναν και αυτά στους δρόμους, όπως αναφέρει ο Όμηρος, κρατώντας ένα είδος αγριελιάς, την Ειρεσιώνη στολισμένο με μαλλί λευκό και κόκκινο, από το οποίο κρέμονταν καρποί της φύσης, εξυμνώντας με αυτό τον τρόπο τη Θεά Αθηνά, το Θεό Απόλλωνα και τις Ώρες την Ευνομία, τη Δίκη και την Ειρήνη. Στο γυρισμό τους στο σπίτι κρεμούσαν το δέντρο στην εξώπορτα του σπιτιού μέχρι την επόμενη γιορτή όπου θα τοποθετούσαν το καινούργιο δέντρο και θα έκαιγαν το παλιό.

Σε μια άλλη εποχή, στα Βυζαντινά χρόνια, το δικό μας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που συμβολίζει το δέντρο της ζωής μας, Το Χριστό, έμελλε να επιβάλλεται ως επίσημος στολισμός στη Βασιλεύουσα με εντολή του αυτοκράτορα. Συνήθως ήταν κλαδί από δεντρολίβανο, μυρτιές και από φυτά που είχαν ανθοφορήσει εκείνη την εποχή. Αργότερα το κλαδί του δεντρολίβανου έγινε δέντρο από κλαδί ελάτης γιατί ορίζει με την κορυφή του τον καταγάλανο ουρανό, ένα υγιή δέντρο που όλο το χρόνο είναι πράσινο, γεμάτο ζωή, όπως η ζωή η ίδια που είναι ο Χριστός! Λέγεται πως ο κεντρικός πολυέλαιος της εκκλησίας συμβολίζει το δέντρο της ζωής, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά το μέγεθος της δύναμης της αληθινής θρησκείας! 
Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δυστυχώς, το έθιμο του δέντρου εξασθένισε αφού οι πονεμένοι Έλληνες ζούσαν κάτω από το καθεστώς του Τουρκικού ζυγού. 
Λίγο αργότερα το 1833, στα βασιλικά ανάκτορα του Όθωνα στο Ναύπλιο στολίστηκε επιβλητικό το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ το πρώτο δέντρο στην Αθήνα στολίστηκε το 1834 αφήνοντας άφωνους τους Αθηναίους πολίτες. 
Η πρώτη αναφορά στη γιορτή των Χριστουγέννων έγινε από τον Μέγα Βασίλειο το 376μ.χ. Μια δεκαετία αργότερα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κηρύττει λόγο στους Χριστιανούς για την καθιέρωση της γιορτής Της Γεννήσεως Του Θεανθρώπου και επιδιώκοντας τον εορτασμό τους στις 25 του Δεκέμβρη.  Ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος καθιέρωσε την 25η Δεκεμβρίου ως επίσημη  ημέρα γιορτής των Χριστουγέννων, ενώ ο Ιουστινιανός το 529μ.χ. ανακηρύσσει την 25η Δεκεμβρίου ως επίσημη αργία.  

Κάποτε πριν ακόμη γεννηθεί ο Ιησούς Χριστός, στη σελίδα της Ορθόδοξης θρησκευτικής πίστης, γράφτηκε μια προφητεία που έμελλε να αλλάξει τα πάντα. Η προφητεία που δόθηκε από το Θεό στον Πέρση προφήτη Βαλαάμ μιλούσε για το Άστρο της Βηθλεέμ, που θα ανατείλει από τον Ιακώβ και θα παρουσιαστεί άνθρωπος από το Ισραήλ, που θα συντρίψει τους εχθρούς Μωαβίτες. Τη νύχτα που το αστέρι έλαμψε οι τρεις Μάγοι, απόγονοι του Βαλαάμ, ξεκίνησαν από τρία διαφορετικά μέρη της γης, κρατώντας στα χέρια τους πολύτιμα δώρα για να τα προσφέρουν στο Βασιλέα των ουρανών. Στάθηκαν μπροστά Του και ταπεινά γονάτισαν για να εκφράσουν την ευλάβεια και τη συγκίνηση που τους διακατείχε. Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ ο πανούργος Ηρώδης θέλησε με δόλιο τρόπο να τους προσεγγίσει για να του αποκαλύψουν που βρίσκεται το νεογέννητο μωρό. 

Ο Άγγελος εξ ουρανού τους ειδοποίησε για τις κακές προθέσεις του Ηρώδη και αφού προσκύνησαν τον υπέρλαμπρο Βασιλιά, επέστρεψαν στην Περσία, όπου και χρίστηκαν με το θείο βάπτισμα από τον Απόστολο Θωμά. 



Ο γέροντας Μάγος λεγόταν Γκασπάρ, καταγόταν από την Ινδία και πρόσφερε στο Βασιλέα των ουρανών ως δώρο το χρυσό. Ο Μάγος Μελχιόρ καταγόταν από την Περσία, ήταν περίπου 40 χρονών και πρόσφερε το λιβάνι. Ενώ ο νεώτερος από όλους ήταν ο Βαλτάσαρ, καταγόταν από την Αραβία και πρόσφερε τα σμύρνα.  Η παράδοση θέλει τους τρεις Μάγους να ενταφιάζονται στον ίδιο τάφο και μάλιστα με παράδοξο τρόπο. Πρώτα πέθανε ο γηραιότερος σε ηλικία 109 ετών, αφήνοντας χώρο στον τάφο του και για τον Γκασπάρ που ακολούθησε σε ηλικία 90 ετών. Όταν πέθανε ο Βαλτάσαρ, τάφηκε στον ίδιο τάφο ενώ οι δύο προηγούμενοι σηκώθηκαν για να υποδεχτούν και τον τρίτο Μάγο. 
Και τα τρία δώρα κρύβουν και έναν συμβολισμό.  Ο χρυσός προσφερόταν στους βασιλιάδες. Ο Κύριος είναι ο Μέγας Βασιλεύς! Η Θεότητα Του Κυρίου συμβολίζεται με το πολύτιμο λιβάνι. Η σμύρνα προσφέρθηκε ως πολύτιμο δώρο στο νεογέννητο μωρό, συμβολίζοντας τη Υπέρτατη θυσία που έκανε ο Κύριος για να σωθεί ο άνθρωπος. 

Η Μητέρα Του Θεού η Παναγία πρόσφερε στους τρεις Μάγους σπάργανα από τον Ιησού, που ήταν μικρές λωρίδες υφάσματος από το ύφασμα που τον τύλιξε η ίδια όταν γεννήθηκε. 

Η Παναγία κράτησε τα Τίμια Δώρα μέχρι την Κοίμηση Της και μετά τα παρέδωσε στην Ιερουσαλήμ μαζί με την Τίμια  Εσθήτα και την Τίμια Ζώνη Της.  Μετά από 400 χρόνια περίπου μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, από τον βασιλιά Αρκάδιο. Όταν η Πόλη πολιορκήθηκε από τους Φράγκους το 1204μ.χ. τα πολύτιμα δώρα μεταφέρθηκαν στην Νίκαια της Βιθυνίας, όπου θα φυλάσσονταν μαζί με άλλα κειμήλια καθώς η Νίκαια θα παρέμενε πρωτεύουσα του Βυζαντίου για 60 χρόνια. Όταν οι Φράγκοι αποχώρησαν από την Κωνσταντινούπολη και την αυτοκρατορία ανέλαβε ο Μιχαήλ Παλαιολόγος τα πολύτιμα κειμήλια επανήλθαν στην Πόλη όπου και παρέμειναν ως την άλωση το 1453μ.χ. 
Μια άλλη γυναίκα, η Μάρω,  ήταν η αφορμή να μεταφερθούν τα Τίμια Δώρα στην Ιερά Μονή Του Αγίου Παύλου στο Άγιο όρος. Η Μάρω ήταν χριστιανή και σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ. Όταν έφτασε στη Μονή, Η Υπεραγία Θεοτόκος την εμπόδισε να εισέλθει στον οίκο Της, εφόσον δεν έπρεπε να παραβιαστεί το άβατο του Αγίου Όρους. Ευλαβικά προσκύνησε τη Βασίλισσα των ουρανών η Μάρω και αποχώρησε από τη Μονή αφού παρέδωσε τα πολύτιμα κειμήλια στους μοναχούς. 

Ο λόγος που παρέδωσε τα Δώρα στη Μονή Του Αγίου Παύλου ήταν γιατί ο πατέρας της ευσεβούς γυναίκας ήταν ο Δεσπότης της Σερβίας ο Γεώργιος Βράγκοβιτς και ιδρυτής του καθολικού της Μονής που ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο. Στο σημείο που παραδόθηκαν τα Τίμια Δώρα στους μοναχούς θεμελιώθηκε ένας Σταυρός που ονομάζεται Σταυρός της Βασιλίσσης. Σήμερα όταν ο ευλαβής πιστός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να προσκυνήσει τα Τίμια Δώρα είναι χαρακτηριστική η ευωδία η οποία οσφραίνεται και στιγματίζει τη ψυχή του. 

Ως επίλογο του κείμενου σκέφτηκα να γράψω το δικό μου μήνυμα, κι έτσι ..άφησα το νου να ταξιδέψει κι έφτασα την Άγια Νύχτα, στην σπηλιά που γεννήθηκε ο λυτρωτής του κόσμου. Έδιωξα το μαύρο σκοτάδι της νύχτας όταν το άστρο έλαμψε και με άφησε να δω με τα μάτια της ψυχής μου, την αλήθεια, την πραγματικότητα. Στη σπηλιά μαζί με μένα σύσσωμη όλη η ανθρωπότητα. Και οι σπουδαίοι και οι άσημοι και οι φτωχοί και οι πλούσιοι, αλλά το πιο σπουδαίο ήταν πως όλοι άφησαν πίσω τους τον εγωισμό, την υπερηφάνεια και συνήλθαν σαν αντίκρισαν το θείο βρέφος. Κι όλοι έσκυψαν και προσκύνησαν και κατάλαβαν πως όλοι μαζί αδελφωμένοι και αγαπημένοι μπορούμε να φτάσουμε πολύ ψηλά ως την κορυφή της Αλήθειας!