Νευρική βουλιμία

Διάγνωση και συμπτώματα

Οι διατροφικές διαταραχές, αποτελούν στις μέρες μας ένα ιδιαίτερα συχνό  φαινόμενο, με αυξανόμενη τάση. Πρόκειται για μία κατάσταση, όπου το άτομο έχει αναπτύξει μη φυσιολογική σχέση με την τροφή, χρησιμοποιώντας την για άλλους σκοπούς πέρα από τον κύριο που έχει, αυτόν της θρέψης. 

Η νευρική ή ψυχογενής βουλιμία (bulimia nervosa), ανήκει στις διατροφικές διαταραχές και περιγράφεται από συχνά επεισόδια υπερφαγίας που συνοδεύονται από αντισταθμιστικές μεθόδους, όπως η πρόκληση εμετού, η λήψη καθαρκτικών ή διουρητικών σκευασμάτων ή ακόμη η έντονη γυμναστική.

Τα κριτήρια για τη διάγνωση της βουλιμίας είναι, η υπερφαγία καθώς και οι αντιρροπιστικές συμπεριφορές, να συμβαίνουν κατά μέσο όρο δύο φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον 3 μήνες. Ακόμη όμως και μία μικρότερη συχνότητα ή διάρκεια εμφάνισης των επεισοδίων, μπορεί να κατατάσσει το άτομο ως βουλιμικό, καθώς η φύση της διαταραχής έχει πολλά φάσματα. 

Η βουλιμία είναι συχνότερη ανάμεσα στις γυναίκες, εμφανίζεται συνήθως σε εφηβική ή νεαρή ηλικία και χαρακτηρίζεται από άσχημα συναισθήματα για το βάρος και το σώμα, ανεξάρτητα από το αν το άτομο είναι υπέρβαρο, παχύσαρκο ή φυσιολογικού βάρους.

Οι υπαίτιοι παράγοντες μπορεί να είναι ψυχολογικοί (άγχος, πίεση από το εργασιακό, οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον), ψυχιατρικοί, γενετικοί, τα λανθασμένα κοινωνικά πρότυπα, η αφθονία των τροφών και οι πολιτισμικοί παράγοντες. Επίσης κάποιες φορές, μια στερητική δίαιτα, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για την εμφάνιση βουλιμίας, κάνοντας το άτομο να περάσει στην υπερφαγία ως αντιδραστική απάντηση απέναντι στην στέρηση που βίωσε. 

Τα επεισόδια υπερφαγίας, γίνονται συνήθως κρυφά και αποτελούνται από μεγαλύτερες ποσότητες τροφών από τις συνηθισμένες για το άτομο, οι οποίες καταναλώνονται πολύ γρήγορα και σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο βουλιμικός ασθενής, έχει την αίσθηση της απώλειας του ελέγχου κατά τη διάρκεια του επεισοδίου υπερφαγίας. Στη συνέχεια νιώθει τύψεις και καταφεύγει στην πρόκληση των αντισταθμιστικών μεθόδων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, όπου η υπερφαγία, ακολουθούμενη από τις ενοχές, τα άσχημα συναισθήματα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης και την απώλεια ελέγχου, τον συντηρούν. 

Βέβαια η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής κατά τη διάρκεια του επεισοδίου υπερφαγίας, δεν είναι αποτελεί απόλυτο στοιχείο της διαταραχής, καθώς πολλές φορές και μία πολύ μικρή ποσότητα, ακόμη και μία μπουκιά, όταν συνοδεύεται από την αίσθηση απώλειας του ελέγχου, μπορεί να οδηγήσει στην αντισταθμιστική συμπεριφορά (πρόκληση εμετού κλπ).