Το πνεύμα του Θεάτρου

Έζησα τον απόλυτο έρωτα του Θεάτρου

Όταν ήμουν μικρός με ρωτούσε η μητέρα μου τι θέλω να σπουδάσω. Της απαντούσα ότι θέλω να δουλέψω και ότι δεν επιθυμώ να σπουδάσω. Όταν όμως άρχισα για πρώτη φορά μαθήματα θεάτρου τότε ερωτεύτηκα. Έζησα τον απόλυτο έρωτα του θεάτρου. Είδα τη μαγεία του θεάτρου. Είδα τον κόσμο του θεάτρου και πραγματικά εκείνη τη φάση είπα θα γίνω ηθοποιός. Το ήθελα πολύ.

Όμως η ζωή είχε αλλά σχέδια για μένα. Τελικά έγινα δημοσιογράφος, παρόλο που δεν έγινα ηθοποιός. Πήγα να δώσω εξετάσεις τότε στην Δραματική Σχολή του Καυκαρίδη και δεν με δέχτηκαν. Μου είπαν να ξαναπάω γιατί θεωρούν ότι έχω ταλέντο, αλλά τελικά επέλεξα να πάω Δημοσιογραφία.

Παρόλα αυτά, αγαπάω ακόμη το θέατρο και μου αρέσει αυτή η μαγεία ακόμη πιο πολύ. Δυστυχώς στην Κύπρο δεν εκτιμούν τόσο τις τέχνες και το θέατρο. Οι περισσότεροι υποτιμούν αυτό το επάγγελμα και μερικοί δεν καταλάβουν ένα έργο. Υπάρχουν κολλημένα μυαλά. Για να καταλάβεις τι πάει να πει τέχνη, πρέπει να είσαι άνθρωπος πνευματώδης με όραμα και φαντασία. Να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι την κάθε λεπτομέρεια.

Έχω μιλήσει με χιλιάδες ανθρώπους είτε με Έλληνες είτε με Κυπρίους. Αν ένας άντρας δει τη γυναίκα του να παίζει θέατρο με άλλον ή η γυναίκα δει τον άντρα της να παίζει με άλλη, τότε γίνεται το έλα να δεις.

Δηλαδή ο μέσος Έλληνας ή Κύπριος δεν αντιλαμβάνεται, ότι στο θέατρο παίζουν έναν απλό ρόλο. Πάντα το μυαλό μας πάει άλλου. Είναι εκεί που πολλοί χάνουν το νόημα του θεάτρου. Αν στο θέατρο δεν ‘’ξεγυμνωθείς’’ ή δεν τσαλακωθείς τότε δεν υπάρχει θέατρο. Και όταν εννοώ να ξεγυμνωθείς δεν εννοώ σωματικά αλλά ψυχικά.

Το θέατρο είναι ένα μέρος που παρουσιάζει την καθημερινή μας ζωή. Απλά τα παρουσιάζει με φαντασία ή με διάφορους συμβολισμούς και πολλοί δεν μπορούν να μπουν σε αυτό το τρυπάκι που ονομάζεται θέατρο.

Πολλοί μπορεί να χλευάσουν μια θεατρική παράσταση λόγο του τίτλου ή γιατί δεν κατάλαβαν το νόημα της παράστασης, και βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα που δεν ισχύουν καν. Προφανώς δεν λέω για όλους. Έχει και ανθρώπους στην Κύπρο και στην Ελλάδα που καταλάβουν το πραγματικό νόημα του θεάτρου.

Για μένα θέατρο είναι κάτι περισσότερο από ένα όνομα. Για μένα είναι κάτι μαγικό που σε κάνει να πετάς σε διάφορα άγνωστα μέρη, χωρίς να ξέρεις τι θα συναντήσεις, αλλά συνεχίζεις το ταξίδι σου για να γνωρίσεις και να ανακαλύψεις το άγνωστο. Αν δεν το ζήσεις αυτό το πράγμα και φοβάσαι, τότε ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικός ηθοποιός. Ο φόβος είναι μια ισχυρή πρόκληση του εαυτού σου, που σε προκαλεί και σου λέει ότι δεν θα τα καταφέρεις. Αν ξεπεράσεις τον πρώτο φόβο να ξέρεις ότι θα ξεπεράσεις και τους υπόλοιπους φόβους σου.

Στο θέατρο δεν υπάρχει πρέπει αλλά κάνε ότι νιώθεις, ελεύθερα χωρίς περιορισμούς ή φραγμούς. Άσε το πνεύμα σου να σε καθοδηγήσει σε πρωτόγνωρους ορίζοντες, με αμέτρητα ταξίδια. Μην φοβάσαι τι θα συναντήσεις ή τι θα γίνει. Αυτά τα ταξίδια θα σε βοηθήσουν να ανοίξεις το πνεύμα σου και θα γνωρίσεις πράγματα, που ούτε εσύ ο ίδιος δεν φαντάζεσαι. Το θέατρο είναι η ίδια η ζωή. Αρκεί να την αφήσεις να σε καθοδηγήσει μέσα από το πνεύμα σου, που ονομάζεται θέατρο.