Καμπιά

Σημαντικός σταθμός για τα Καμπιά είναι η σχέση του χωριού με τον Εθνομάρτυρα Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό.

Деревня Камбия - это деревня в Никосии, построенная на плато гор Мачайра на высоте 500 метров над уровнем моря. Более конкретно, деревня параллельна дороге Никосия - Капедон .

Первая деревня, старое поселение, была построена к западу от нового современного поселения, в глубине долины Педей. В этом старом поселении сегодня (2018 г.) есть только церковь Святого Георгия. Φωτογραφία: Chios Vertical Life

История деревни: 
Согласно историческим источникам, деревня Камбия в средневековые годы, 1445-1480, принадлежала феодалу Пао Коста, который использовал жителей для своих рабов.

Σημαντικός σταθμός για τα Καμπιά είναι η σχέση του χωριού με τον Εθνομάρτυρα Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό. Σύμφωνα με μια εκδοχή ο Κυπριανός γεννήθηκε στα Καμπιά το 1756.  Έτσι τα Καμπιά ήταν μια από τις κοινότητες που ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός χάρισε την εικόνα του Αγίου Τρύφωνα, προστάτη τις γεωργίας, μέσα στα πλαίσια εκστρατείας για την καταπολέμηση της ακρίδας. Επιπρόσθετα έκανε δωρεά την καμπάνα της παλαιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Το 1818 ο Κυπριανός έκτισε μια βρύση στο χωριό, η οποία εν τούτοις αναταράχθηκε από τους Άγγλους κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ με την υποψία ότι ήταν κρύπτη πυρομαχικών.Φωτογραφία: Giannis Maria Lagkonas ‎

Οι ασχολίες των κατοίκων: 
Σήμερα(2018) τα Καμπιά έχουν περίπου 500 κατοίκους οι οποίοι είναι τεχνίτες, υπάλληλοι, γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κάτοικοι ασχολούνταν και με την καλαθοπλεκτική, έπλεκαν δηλαδή κοφίνες και καλάθια.  Μέχρι την δεκαετία του 1950, οι κάτοικοι των Καμπιών εργάζονταν και στα μεταλλεία.
Φωτογραφία: Raphael Michaelides‎

Οι εκκλησίες του χωριού:
Κάνοντας κανείς μια βόλτα στα Καμπιά θα συναντήσει δυο εκκλησίες. Την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που βρίσκεται στο νέο χωριό, κτίσμα του 1957-1960. Πρόκειται για μια εκκλησιά που ακολουθεί το βυζαντινό ρυθμό με τρούλλο. Και την εκκλησία του παλιού χωριού αφιερωμένη στον ΄Αγιο Γεώργιο, κτίσμα του 1840-1845 μ.χ. Η εν λόγω εκκλησία είναι κτισμένη με πέτρες και ασβεστοπηλό με τοίχους πλάτους ενάμισι μέτρου. Η εκκλησία λειτουργεί κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου και την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα. 
Φωτογραφία: Lampros Lamprou

Δυτικά του χωριού Καπέδες, για πολλά χρόνια ο άνθρωπος έσκαβε τη γη για να βρει χαλκό και σιδηροπυρίτη. Τα μικρά τρένα κατηφόριζαν στις γαλαρίες, τα γέμιζαν με χώμα και ανέβαιναν στην επιφάνεια μεταφέροντας το πολύτιμο φορτίο τους στον χώρο πλύσης των μεταλλευμάτων. Σκάβοντας τη γη δημιούργησαν μια τεράστια αμφιθεατρική λεκάνη. Με τα χρόνια όλο και μεγάλωνε, μέχρι την μέρα που ο κασμάς έπαψε να κτυπά στον χαλκό. Το ορυχείο εγκαταλείφτηκε από τον ιδιοκτήτη του που ήταν η Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία (ΕΜΕ).
Πίσω της άφησε ένα σεληνιακό τοπίο. Καμιά αποκατάσταση του τοπίου. Ούτε ένα δένtρο δεν φύτεψαν φεύγοντας. Μια γαλαρία μένει ακόμα ανοικτή. Η φύση όμως ανάλαβε να αποκαταστήσει όσα η απληστία του ανθρώπου κατάστρεψε. Την τεράστια λεκάνη την γέμισε με νερό. Της έδωσε όλα τα χρώματα της γης, για να "ταιριάζει" με το τοπίο. Την μεταμόρφωσε σε μια όμορφη λίμνη. Η μικρή αυτή αλλά εντυπωσιακή κόκκινη λίμνη του μεταλλείου Κοκκινόνερο βρίσκεται μεταξύ των χωριών Καπέδες, Καμπιά και Αναλιόντας. Πρόκειται για μεταλλείο πυρίτη που λειτούργησε τη δεκαετία του 1950 από την Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία (ΕΜΕ). Φωτογραφία: Kyriakos Kefalas

Για τον χάρτη της περιοχής πατήστε ΕΔΩ